Diefje met verlos

Ofschoon het onduidelijk is waar het vandaan komt, is ‘Diefje met verlos’ een spel dat al eeuwenlang voor de nodige opwinding gezorgd heeft. Tijdens zijn regering (1327-1377) zag Edward 3e zich genoodzaakt het spel te verbannen uit de tuinen van het Westminster Palace, aangezien de dames en heren met hun gejoel de parlementaire besprekingen verstoorden. Dit decreet deed echter niets af aan de populariteit van het spel en het wordt sindsdien nog steeds met veel plezier door jong en oud gespeeld, zowel in zijn originele vorm als in zijn veel mildere vormen zoals ‘quatre coins’

SPELREGELS

Ieder team bestaat uit tenminste tien spelers, waaronder één aanvoerder. Het ene team onderscheidt zich van het andere door b.v. zakdoeken om de arm te binden. Er zijn veel varia­ties van diefje met verlos. Hieronder wordt één van de vele mogelijkheden gegeven. Men komt overeen welk deel van park of speelplaats tot het speelveld wordt gerekend: daarbuiten mag men zich niet begeven. Beide teams kiezen een eigen basis (het ‘fort’ of het ‘kasteel’). Dit kan een struik, een portiek, een boom of een lantaarnpaal zijn. De forten zijn zover mogelijk van elkaar verwijderd. Één der partijen, de ‘diefjes’, probeert nu minstens één man binnen het vijandelijke fort te krijgen. Wanneer dat lukt, is het spel uit en hebben de diefjes gewonnen. Wanneer een diefje door een ‘agent’ wordt getikt, is hij gevangen genomen en wordt naar de ‘gevangenis’ gebracht (b.v. een paal of een boom, die de gevangene nu moet blijven aanraken). Het volgende gevangen diefje hoeft de paal niet aan te raken; het is voldoende dat hij de eerste gevangene vasthoudt. Zo kan een sliert ontstaan. Wordt iemand uit die sliert aangeraakt door een diefje dat nog op vrije voeten is, dan zijn alle gevangenen plotseling bevrijd, Op hun eigen basis kunnen de diefjes niet gevangen worden genomen. De agenten winnen, wanneer alle diefjes gevangen zijn.